Ο Αντώνης Φώτσης μιλάει για την ελληνική έκδοση του ΝΒΑ, την εμπειρία του στους Grizzlies, τα αδέρφια Gasol, τα play-off και τις νίκες που θα έκανε ο Παναθηναϊκός αν έπαιζε στην Αμερική!
του Κώστα Σωτηρίου
Ο Αντώνης Φώτσης ήταν ο πρώτος Ελληνας, που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ και όπως εξομολογείται ότι εξεπλάγη ευχάριστα διαβάζοντας τις ειδήσεις του ΝΒΑ στη χώρα μας από την ελληνική του έκδοση! Ο «Batman» του ελληνικού μπάσκετ μιλά για την πρώην ομάδα του, τους Μέμφις Γκρίζλις, τον Μαρκ και τον Πάου Γκασόλ και εκτιμά ότι αν έπαιζε ο Παναθηναϊκός στο ΝΒΑ θα πετύχαινε περισσότερες από δέκα νίκες. Τουλάχιστον…
-NBA Greece, λοιπόν. Τι σκέφτηκες όταν πληκτρολόγησες «www.nba.com» και οδηγήθηκες στην ελληνική του έκδοσή;
«Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Και θέλω να ευχηθώ καλή αρχή στην προσπάθεια που ξεκίνησε. Από όσο γνωρίζω ελάχιστες χώρες στον κόσμο έχουν τα δικαιώματα του ΝΒΑ, που είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο και έτσι όπως είναι δομημένο το ΝΒΑ Greece, μπορεί ο καθένας να διαβάζει όλες τις ειδήσεις στα ελληνικά και να παρακολουθεί τις εξελίξεις με μεγαλύτερη ευκολία. Συγχαρητήρια, λοιπόν, και καλή αρχή».
-Τώρα που έχεις γίνει και πατέρας, επομένως ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος και η κούραση σαφώς μεγαλύτερη, προλαβαίνεις να δεις καθόλου ΝΒΑ;
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν παρακολουθώ τόσο πολύ όπως παλαιότερα, γιατί οι αγώνες είναι αργά και πολλές φορές έχουμε πρωινές προπονήσεις, οπότε είναι αδύνατο να μείνει κανείς άυπνος όλο το βράδυ και σε λίγες ώρες να περιμένει στο ΟΑΚΑ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Είτε διαδικτυακά, όμως, είτε σε επαναλήψεις κάποια μεσημέρια, έχω δει αρκετά παιχνίδια».
-Αν υπάρχει μια ομάδα στο ΝΒΑ, με την οποία συνδέεσαι, αυτή είναι οι Μέμφις Γκρίζλις, στους οποίους είχες αγωνιστεί την περίοδο 2001-02. Οχι μόνο πέτυχε την πρώτη νίκη της στα πλέι οφ έπειτα από παρουσία 16 ετών στο ΝΒΑ, αλλά κόντεψε να φτάσει στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας.
«Πραγματικά, απίστευτο! Πιστεύω ότι έκανε φοβερή χρονιά και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Μέχρι τώρα το Μέμφις δεν είχε πετύχει νίκη στα πλέι οφ και κόντεψε να φτάσει στους τελικούς της Δύσης. Αυτό σημαίνει ότι τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ μεθοδική δουλειά στην ομάδα και φάνηκαν τα αποτελέσματα. Πολύ το χάρηκα για αυτούς».
-Όταν αγωνιζόσουν στους Γκρίζλις είχε τύχει να γνωρίσεις τον Μαρκ Γκασόλ; Και όχι μόνο αυτό, αλλά περίμενες ότι μερικά χρόνια αργότερα θα αποκτούσε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Μέμφις;
«Ναι, τον ήξερα. Όταν έπαιξα εγώ στο Μέμφις, ο Μαρκ πήγαινε ακόμη σχολείο. Με τον αδελφό του, τον Πάου, ήμασταν συμπαίκτες, αλλά φυσικά γνώριζα και τον Μαρκ. Είναι καλό παιδί, πολύ ταλαντούχος και φαινόταν ότι μπορούσε να κάνει καριέρα. Θεωρώ ότι η πορεία του κάθε παίκτη εξαρτάται από τη θέληση που έχει για να προοδεύσει και από τη σκληρή δουλειά στις προπονήσεις. Αποδείχθηκε ότι ο Μαρκ δούλεψε πολύ για να γίνει αυτό που έγινε, φθάνοντας στο σημείο να σκοράρει 15 πόντους και να κατεβάζει 11 ριμπάουντ κατά μέσον όρο στα πλέι οφ του ΝΒΑ».
-Είχες ποτέ φανταστεί ότι οι Λέικερς θα αποκλείονταν με «sweep» (4-0) από τους Ντάλας Μάβερικς στους ημιτελικούς της Δύσης;
«Όχι, με τίποτε! Οι Λέικερς ήταν οι πρωταθλητές και πίστευα ότι ακόμη και αν οι Μάβερικς αποδεικνύονταν καλύτεροι στην πράξη, δεν θα έπαιρναν την πρόκριση με ‘sweep’. Στο μπάσκετ, όμως, όλα είναι πιθανά και αν μια σειρά στραβώσει, πολλές φορές δεν μαζεύεται».
-Θυμάσαι τι είχες πει στη συνέντευξη Τύπου που είχες παραχωρήσει πριν από το υπερατλαντικό ταξίδι; Ότι ήθελες να πας στο ΝΒΑ για να αντιμετωπίσεις τους καλύτερους. Μετάνιωσες που έφυγες από τον πρώτο χρόνο;
«Ναι, το θυμάμαι. Αλλά δεν το μετάνιωσα. Και τώρα να μου παρουσιαζόταν ανάλογη ευκαιρία, θα πήγαινα γιατί το ΝΒΑ είναι το καλύτερο πρωτάθλημα με τους καλύτερους παίκτες. Τη δεύτερη χρονιά, όμως, στο Μέμφις, δεν ήταν σίγουρο ότι θα έπαιζα και εμένα εκείνη την εποχή με ενδιέφερε να έχω σίγουρα λεπτά συμμετοχής, για αυτό αποφάσισα να γυρίσω».
-Το καλοκαίρι του 2002 είχαν ακουστεί πολλά για το «διαζύγιό» σου με τους Γκρίζλις; Τι είχε συμβεί τελικά;
«Οι Μέμφις Γκρίζλις είχαν την οψιόν για τη δεύτερη χρονιά. Θυμάμαι ότι δεν μπήκαμε καν σε συζητήσεις γιατί εγώ είχα αποφασίσει να επιστρέψω στην Ευρώπη για να αυξήσω τον χρόνο συμμετοχής μου. Ηθελα να παίξω και στο Μέμφις αυτό δεν ήταν εξασφαλισμένο. Δεν έγινε κάτι άλλο».
-Την έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση, ωστόσο, τώρα με καθαρό μυαλό και περισσότερες παραστάσεις, πώς εξηγείς το γεγονός ότι ουδείς Ελληνας κατάφερε να σταδιοδρομήσει στο ΝΒΑ, την ώρα που το εν λόγω πρωτάθλημα έχει κατακλυστεί από Γάλλους (11), Τούρκους (5), Ισπανούς (4), Σέρβους (4), Ιταλούς (3), Σλοβένους (3), Λιθουανούς (3), ακόμη και Αγγλους (3); Μήπως τελικά το ΝΒΑ δεν ταιριάζει στους Ελληνες παίκτες;
«Δεν έχω απάντηση για αυτό το ζήτημα. Μπορεί, όπως λέτε, το ΝΒΑ να μην ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του Ελληνα μπασκετμπολίστα, τι να πω; Θεωρώ, πάντως, ότι αυτό παίζει δευτερεύοντα ρόλο. Αν αξίζεις να βρίσκεσαι εκεί, θα καταφέρεις να κάνεις καριέρα στο ΝΒΑ. Ετσι απλά και δεν χρειάζεται να ψάχνουμε δικαιολογίες».
-Εκτιμάς ότι αν ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός γινόταν η 31 ομάδα του ΝΒΑ, με το υλικό και τους προπονητές που διαθέτει τη δεδομένη χρονική στιγμή, θα πετύχαινε νίκες απέναντι στις αμερικανικές ομάδες;
«Σίγουρα, γιατί να μην πετύχαινε; Το στυλ παιχνιδιού, βέβαια, είναι διαφορετικό και τα πράγματα θα ήταν δύσκολα για μια ομάδα, που δεν έχει συνηθίσει στους ρυθμούς και τους κανονισμούς του ΝΒΑ, αλλά δεν θα χάναμε από όλους».
-Δηλαδή δέκα νίκες θα κάνατε;
«Δέκα; Πιστεύω ναι, ίσως και περισσότερες»..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου