“It’s not the size of the dog in the fight, but the size of the fight in the dog”. Το είχε πει κάποτε ο Mark Twain. Το αποδεικνύει ο JJ Barea. Ο «σκληρός» κοντός του ΝΒΑ με τη Μις Υφήλιο, τους "συμμάχους" και την εμμονή να μην τα παρατάει ποτέ.
Δεν έχει σημασία λοιπόν το μέγεθος σου, ούτε καν στο μπάσκετ. Μετράει το πάθος, η θέληση και το πόσο πολύ το θέλεις. Για αυτό και στο «άθλημα των ψηλών», ένας κοντός –πραγματικά κοντός- μπορεί όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να κάνει και τη διαφορά.
Αν μη τι άλλο ο Πορτορικάνος γκαρντ των Mavericks, που είναι κοντά στα 1.77, ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας του, παρότι ο Nowitzki διατήρησε ανοιχτή επαφή με το αντίπαλο καλάθι κι ο Jayson Terry δεν αστοχούσε από πουθενά. Κι όμως ο «κοντός» του Dallas ήταν αυτός που έκανε άνω-κάτω την αντίπαλη άμυνα, δημιουργώντας ρήγματα και ελεύθερα σουτ για τους σουτέρ της ομάδας.
Το ότι έκανε τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, άλλωστε, το επιβεβαιώνουν κι οι αριθμοί. Είχε 11.5 πόντους, 5.5 ασίστ και πάνω από 50% στα σουτ εντός πεδιάς στο «σκούπισμα» των Lakers.
Δεν είναι μόνο η ταχύτητα του, αλλά κι η ικανότητα του να τελειώσει φάσεις μες στο καλάθι χρησιμοποιώντας καλά το σώμα του. Κι αυτό γιατί μπορεί να είναι «μικρός», αλλά είναι σκληρός! Για αυτό κι όταν δέχτηκε το αντιαθλητικό χτύπημα από τον Andrew Bynum στο τελευταίο ματς της σειράς, όχι μόνο δεν… μάσησε, αλλά σηκώθηκε μετά από λίγο και ευστόχησε στις δύο βολές.
Ο Barea αποδέχτηκε εκ των υστέρων τη συγγνώμη του ύψους 2.13 σέντερ των Lakers. Η εξήγηση; «Είναι λογικό ο Bynum να αναστατωθεί, γιατί είχε συνέχεια αυτόν τον κοντό τύπο να έρχεται κατά του σε κάθε φάση. Μετά από λίγο σου μπαίνει στα νεύρα. Κάθε φορά που κοιτούσε έβλεπε τον Barea να βρίσκει διάδρομο για το καλάθι, να σκοράρει ή να δημιουργεί φάσεις για τους άλλους».
Δεν είναι βέβαια ο πρώτος… σκληρός κοντός του ΝΒΑ. Στο παρελθόν υπήρχαν κι άλλοι που κάλυπταν με τον τρόπο παιχνιδιού τους την έλλειψη ύψους. Ένας από αυτούς είναι ο Earl Boykins, που είναι ακόμη κοντύτερος (1.68), αλλά παρόλα αυτά κατορθώνει να είναι ένας συνεπής σκόρερ. Είναι χαρακτηριστική η φράση που χρησιμοποιούσαν για να τον παρομοιάσουν λέγοντας ότι «τον κοιτάς και σου θυμίζει τον Joe Pesci στην ταινία «Good Fellas» («Τα καλά παιδιά»), νομίζεις ότι θα σου χιμήξει ανά πάσα στιγμή».
Ο JJ Barea, που δεν είχε γίνει καν ντραφτ και χρειάστηκε να περάσει αρκετά εμπόδια στη ζωή του, μπορεί να αισθάνεται τυχερός στο Τέξας. Όχι μόνο επειδή έχει στο πλευρό του έναν από τους κορυφαίους point guard στην ιστορία του ΝΒΑ, τον Jason Kidd, αλλά κι έναν «κοντό» στην άκρη του πάγκου, τον assistant coach Darrell Armstrong. Κι αυτός ήταν κοντά στο 1.80, αλλά κατάφερε να παίξει για 16 σεζόν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, κάνοντας μεγάλη καριέρα στους Magic, στους Hornets, στους Raptors, στους Mavericks, στους Pacers και στους Nets.
«Ήμουν κι εγώ σε παρόμοια θέση στην καριέρα μου, ήμουν πάντα ο πιο μικρόσωμος. Οπότε ή θα μάθαινα πως θα πρέπει να παίξω άμυνα στο low-post και πώς να παλεύω, ή θα έκανα το σάκο του μποξ. Εγώ έπαιζα με τον Dumars ή τον Latrell Sprewell, ενώ τώρα ο JJ καλείται να αντιμετωπίσει ακόμη πιο μεγαλόσωμους γκαρντ.
Κάνει καταπληκτική δουλειά στο να μαθαίνει πώς να μάχεται και αυτό τον ξεχωρίζει από παίκτες που βρίσκονται τη μια μέρα εδώ και την άλλη αλλού. Δεν το βάζει ποτέ κάτω κι αυτό τον «κουβαλάει» εδώ».
Ο Armstrong στάθηκε και σε ένα άλλο σημείο: στην παρουσία του Kidd. «Το πιο σημαντικό για τον JJ είναι ότι παίζει με τον Jason Kidd και μαθαίνει από έναν παίκτη που είναι στην κορυφή για πολλά χρόνια. Κι αυτός και ο Terry βρίσκονται πάντα δίπλα από το αυτί του και τον συμβουλεύουν. Προσπαθώ κι εγώ να του πω κάποια πράγματα για τη θέση».
Η αλήθεια είναι ότι ο Barea νιώθει άνετα στο Dallas. Είναι η 5 του χρονιά στην ομάδα και μόνο οι Nowitzki και Terry είναι παλαιότεροι από αυτόν στην ομάδα. Τα έχει ζήσει όλα και αυτό παίζει μεγάλη σημασία, όπως εξηγεί ο ίδιος:
«Τα έχω δει όλα! Τα πάνω και τα κάτω, τις αλλαγές προπονητών και τις ανταλλαγές των παικτών. Για αυτό το εκτιμάς, γιατί βλέπεις πόσο εύθραυστα είναι όλα».
Προς το παρών ο Barea ζει τη στιγμή, διότι «τέτοιες ευκαιρίες μπορεί να παρουσιαστούν μόνο μια φορά στην καριέρα σου και πρέπει να τις κυνηγήσεις», γνωρίζοντας ότι στην πατρίδα του γίνεται… χαμός με το όνομα του.«Φαντάζομαι τι θα γίνεται! Μετά τον αποκλεισμό των Lakers αν επέστρεψα στο Πουέρτο Ρίκο δεν θα μπορούσα να φύγω ούτε από το αεροδρόμιο» λέει γελώντας.
Για να τα πετύχει όλα αυτά χρειάστηκε κόπο. Το να μη γίνεις ποτέ ντραφτ,να είσαι 1.77, να παίζεις πίσω από τον Jason Kidd και να καταφέρνεις όχι απλά να επιβιώσεις, αλλά και να πρωταγωνιστήσεις στα play-off ή το να κάνεις… παγίδα σε μια Μις Υφήλιο (αν νομίζετε ότι είναι δύσκολο να σκοράρει προς του Gasol , φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να αποσπάσεις το «ναι» της Zuleyka Rivera, της ομορφότερης γυναίκας του κόσμου το 2006) χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Και κυρίως να μην τα παρατάς ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου